The Personification of all Virtues

Monday, August 17, 2009

Martes sa Ika-20 nga Semana sa Ordinaryong Panahon

Mateo 19:23-30

Ang usa ka dato maglisud sa pagsulod sa gingharian sa langit kon ang iyang bahandi makahimo niyang mapahitas-on, o kon kini makapalayo kaniya sa Dios ug sa iyang isigkatawo. Adunay mga tawo nga human maadunahan mahimong garboso, dili na masultihan, laog ug lisud na duolon. Aduna say mga adunahan nga mawad-an sa panahon para sa Dios tungod kay modaghan naman ang ilang kabilinggan nga kalibutanon. Dili na pud sila mosangpit sa Ginoo panahon sa kalisud tungod kay aduna man silay daghang kapaingnan o mahimo. Usa sa pinakadako nga tentasyon sa dato mao ang paghunahuna nga mabuhi siya bisan wala ang Ginoo.

Bisan sa iyang pagka-Anak sa Dios, si Jesus nagpakita kanato og ehemplo sa pagpuyo og yano nga kinabuhi. Gipili niya nga mahimong anak sa usa ka ordinaryong managtiayon ug magpuyo sa usa ka gamay'ng lungsod uban sa mga yanong tawo. Tungod niini, nahatagan siya og dakong kahigayonan nga makaalagad sa mga kabos ug may panginahanglan. Si Jesus dili puno sa kalibutanong butang, apan puno siya sa gugma. Sa kanunay aduna siyay panahon para sa iyang isigkatawo ug para sa Ginoo.

Karong adlawa, gihagit kita sa pagbaton sa hiyas sa pagkayano. Maadunahan o mapobre, gitawag kita nga magpabiling mapaubsanon, matinabangon ug manggihatagon sa mga talento, panahon ug bahandi. Kon dili kita magpaulipon sa kalibutanong mga butang, dili na kita magmakuli sa pagtabang sa isigkatawo ug dili na kita mahutdan og panahon para sa Dios. Tungod niini, mahimong sayon para kanato ang pagsulod sa gingharian sa langit uban sa panabang sa Ginoo.